Zoals gewoonlijk word ik in de ochtend weer vroeg wakker. Ik zoek het een en ander uit op internet, want de rest slaapt nog. Floor en ik moeten om 8 uur opstaan om ons aan te kleden en richting de bakker te gaan. We gaan vandaag te voet (ongeveer anderhalf uur) lopen om naar de crematies bij Pashutinath te gaan kijken. Om 9 uur sturen we Pascale een berichtje dat we vertrekken. Zij pakt de taxi omdat ze twee dagen geleden haar enkel heeft verstuikt. Floor en ik hebben stevig de pas er in en arriveren dan ook ruim op tijd. We sneaken naar binnen via een aparte ingang en wachten daar op Pascale. Er was maar één crematie deze ochtend. We hebben dus best wel geluk dat we dat toch nog hebben gezien. Het klinkt een beetje apart, maar het was bijzonder om de crematie op deze manier mee te maken. Nepalezen verbrandden het lichaam op een soort betonnen steiger bij de rivier. Het verbranden van een lichaam duurt 3-4 uur. Daarna gaat de as in de rivier en de drie daarop volgende dagen heeft de familie de tijd om alle belangrijke bezittingen van de overledenen te verbranden. Volgens hun geloof komt de geest terug als ze dit niet secuur doen. We hebben vandaag één overledenen gezien en één ritueel rondom de kleding. Het was een vreemde, maar toch bijzondere gewaarwording. Iedereen die wou, kon komen kijken. Na een tijdje zijn we nog even door Pashupatinath gelopen en vervolgens zijn we op ons gemak naar de Boudhanath tempel gewandeld. Dit duurde ongeveer 30-40 minuten. Pascale is hier naar binnen gegaan, maar Floor en ik besloten dit over te slaan. We hebben de laatste dagen vele tempels gezien en overal zijn de kosten vrij hoog. Aangezien beide meer voorkeur hebben voor natuur, besluiten we deze alleen van de buitenkant te bezichtigen. Floor en ik eten op een stoepje ons stokbroodje kaas op en nemen de bus terug naar Ratna Park (Thamel). Vanuit Ratna is het altijd nog een minuut of 20 lopen. We kennen de weg ondertussen al goed hier in Thamel. Eenmaal terug gekomen nemen we een lekkere douche en kletsen we ngo wat. Vervolgens maken we ons klaar voor het avondeten, sturen we Pascale een berichtje en beginnen we te lopen. Het laatste 'avondmaal' voor Floor in Nepal, want morgenochtend gaat ze weer naar huis. Wel jammer... we halen beide nog wat grappige herinneringen op van onze reis en realiseren ons dat we in eerste instantie eigenlijk helemaal niet van plan waren om samen door Nepal te reizen, maar we hebben het zo gezellig gehad... dat we uiteindelijk samen zijn gebleven. Hopelijk is het haalbaar om het contact een beetje in stand te houden. Na het eten nemen Pascale en Floor afscheid van elkaar en lopen we ieder onze weg terug naar huis. De kat, genaamd 'Kathmandu', zit ons op te wachten op de kamer. Wat spookt hij uit? Uit het niets horen we onder één van de bedden een heel raar geluid. Wat is dat nu weer? We kijken... EEN MUIS! En Kathmandu is er alleen maar mee aan het spelen. Samen met een Duitse kamergenoot moedigen we Kathmandu aan de muis op te eten, maar tot op heden horen we de muis nog steeds. Ik hoop dat ik een beetje kan slapen en dat Kathmandu zijn werk goed doet! Maar vlak voordat Floor en ik besluiten om te gaan slapen, zien we de muis en Kathmandu naar de deur sprinten! Beide hebben we niet meer gezien en onze Duitse kamergenoot kan veilig terug komen. Zij is namelijk allergisch voor katten!
Welterusten!!

Veel liefs, Manon