Vandaag waren we beide vroeg uit de veren. Like usually! We maken ons klaar, lopen naar de bakker, kopen de broodjes en gaan op hetzelfde plekje zitten als gister. Net naast de bakker op de trapjes. Terwijl we aan het smikkelen waren, stopte een Nepalese man. Hij vond het heel bijzonder om twee 'buitenlanders' op een trapje naast de weg te zien eten. Dat zijn ze niet gewend. Iedereen gaat altijd 'uit eten'. Maarja, wederom... we zijn Nederlands, houden van brood, houden van goedkoop. Dus we eten een broodje duo penotti! En als lunch een stokbroodje kaas! Lekker hoor. Dit kan ik wel volhouden tot het einde van mijn vakantie.
Omdat de bakker precies de andere kant op is dat monkey temple waar we vandaag heen willen, zien we op maps.me dat het 48 minuten lopen is. Geen probleem. We hebben de hele dag de tijd. Dus we doen lekker op ons gemak, maar al snel begint het te regenen en moeten we onze regenjassen aantrekken. Een beetje jammer, maar dat mag de pret niet drukken. Floor en ik lopen door en komen uiteindelijk aan bij de tempel, onder aan de trappen. Het begint harder te regenen en besluiten dus even te schuilen. Op de trappen naar boven zie je aan de linker- en rechterkant verschillende marktkraampjes met een zeil erboven gespannen. Aan het einde van één van deze kraampjes besluiten we even te wachten. Je weet nooit hoelang het gaat duren, maar je hebt geen invloed op het weer. Toen ik (ik kan niet te veel verklappen) een souvenirtje aan het kopen was, kwamen we aan de praat met een Nepalees gezin. Toen het souvenirtje bijna klaar was om te vertrekken was het gezin al weg, maar die hebben we onderweg ingehaald. Ik keek de man aan en zei: 'Hi again!'. Wederom kwamen we aan de praat. Eenmaal boven aangekomen bij de tempel, mogen de Nepalezen gratis naar binnen en kost dit voor buitenlanders 200 roepies. Ik vroeg de man aan de balie of ik gratis naar binnen kon, aangezien ik 'verhuisd was naar Nepal'... kuchkuchkuch... Hij begon te lachen en zei dat dat helaas niet ging. "Hij was zelf ook van Nederland en geëmigreerd" zei hij lachend. We betalen ons ticket en de familie neemt ons op sleeptouw. De man maakt mooie foto's van Floor en mij en geeft ons uitgebreid uitleg over de tempel en de hele omgeving. Hij legt ons de rituelen uit en leidt ons rond. Wat een prachtig uitzicht heb je vanuit hier zeg... Helaas is het wel weer een beetje bewolkt. Toch was dit voor ons een mooiere ervaring dan gister in Bhaktapur. Zeker ook omdat we zo'n fijne rondleiding kregen. We maken natuurlijk ook wat foto's van de aapjes, maar je moet toch een beetje oppassen. De aapjes hebben veel jonkies en beschermen deze natuurlijk. Ze geven dus een duidelijk signaal en laten hun tanden zien als je te dicht bij probeert te komen. Oppassen geblazen dus! Ongeveer halverwege onze 'tour', kregen we de indruk dat de familie klaar was met hun rituelen en dat ze naar huis wilde. Ik vroeg dus snel of we samen met hun op de foto konden! Geen probleem. Ook hun maken een paar foto's als aandenken. Toch bleven ze nog bij ons en hebben ze ons nog in een totaal nieuw gedeelte rondgeleid. Ik heb zelf meer oog voor de natuur dan voor de cultuur, maar jeetje wat was dit mooi zeg. Zeker omdat je ook informatie krijgt over de achtergrond en de gebruiken. Niet veel later komen we langs een put in een soort vijver. De nepalezen proberen muntje (die je daar overal kunt kopen) in de put te gooien. Dit schijnt geluk te brengen. De familie geeft ons een paar muntjes, maar Floor en ik hadden geen geluk vandaag... Allebei mis. Maar de zoon van de familie daarentegen! 3 muntjes en 3 keer raak!! Wauw! We lopen terug naar de tempel en nemen afscheid van de familie. Floor en ik lopen langzaam terug en besluiten de tas opnieuw in te richten, foto's van de reis uit te wisselen, wat info op te zoeken over de activiteiten voor morgen en de dagen daarna en te douchen. Niet lang daarna hebben we afgesproken met Pascale om te eten. Vandaag hebben we gegeten in MomoHut (specialist in momo's). We bestellen 3 soorten momo's en delen de porties! Heerlijk waren ze. Na een paar potjes kaarten, gaan we terug naar het hostel en bel ik nog even met het thuisfront. Wederom alles onder controle op de Graathei dus op naar bed!

Veel liefs, Manon