Vandaag is het plan om naar Bhaktapur te gaan. Bhaktapur staat er om bekend om de mooiste van de drie koningssteden (Kathmandu, Bhaktapur en Patan) te zijn. Voordat we met de local bus vertrekken, gaan Floor en ik naar de bakker! Ja hoor! Er is hier een bakker met echt lekker brood! Eindelijk... We kopen twee bruine broodjes en één stokbrood voor tussen de middag. Tegenover de bakker ligt een supermarkt en hier kopen we duo penotti. Met het veelzijdige zakmes van Dirk, smeren we ons broodje en genieten we van het moment. Wat was dat lang geleden om een gewoon normaal broodjes als ontbijt te eten... We vervolgens onze weg naar het busstation. Vanuit hier vertrekt een local bus naar Bhaktapur. Een reis van ruim een uur en 25 roepies armer, komen we aan. We wisten dat we entree moesten betalen, maar voordat we het wisten stonden we al aan de poort. Niet echt een duidelijke, want we werden al snel tegen gehouden. Het was een dure entree, maar dat was niet erg. Het geld wordt namelijk volledig gebruikt voor de renovatie van de stad. In 2015 werd Nepal getroffen door een aardbeving en veel huizen en tempels zijn hierdoor getroffen. Toch bleken de tempels nog in redelijke staat te zijn. Een aantal hebben het niet gehaald. We slenteren door de stad en we komen vele gezellige straatjes tegen, vele winkeltjes en natuurlijk veel tempels. Er zijn 4 grotere tempels om te bezichtigen: Duttatraya, Durbar Square, Taumadhi en Pottery Square.
Net voor 11 uur, als we onze eerste grote tempel gezien en gefotografeerd hebben, komen we Pascale tegen. Pascale is van Frankrijk en hebben we ontmoet in het retreat. We kwamen haar al eerder tegen in de straten van Pokhara, maar toen hadden we alle drie haast. We besluiten samen een terrasje te zoeken, want ze moet nog ontbijten. Na haar ontbijt gaan we met ons drieën verder. We bezoeken de rest van de tempels en vlak voordat we naar Pottery Square willen gaan, begint het heel hard te regenen. Er is geen andere optie dan schuilen, want Pascale had haar regenjas niet mee en al had je hem wel bij je, je zal helemaal nat worden hier! Toen het eenmaal een beetje rustiger werd, zijn we haar jas gaan halen en hebben we onze weg naar Pottery Square vervolgd. Eenmaal aangekomen ontmoeten we in één van de winkeltjes een super aardige pottenbakker. Hij vraagt of we een keer met de klei willen oefenen. Pascale maakt hier gebruik van en maakt een 'wijnglas' van klei. Het lijkt haar goed af te gaan. De man vertelt dat zijn vader 18 jaar geleden van de vierde verdieping van een gebouw is gevallen en verlamd is. Vanaf dat moment moest hij gaan werken. Hij was nog heel jong toen. Niet lang daarna ontmoet hij een Nederlandse man (ik ben zijn naam vergeten) die geld voor hem inzamelt om de zaak draaiende te houden en zijn vader financieel te kunnen ondersteunen bij de medische kosten. Tot op heden komt de man hem 2 keer per jaar bezoeken en geld brengen. Je merkt aan alles dat dat veel waard is voor deze Nepalese familie. We kijken nog even rond in zijn winkeltje en Pascale koopt nog wat souvenirtjes.
Het regent nog steeds een beetje en we gaan nog een kopje thee drinken en gaan dan terug naar Thamel. Hier slenteren we nog wat door de straatjes, onderhandelen nog wat voor souvenirs, kopen kaas voor morgen op ons broodjes en gaan terug naar het hostel. We maken ons klaar om iets te gaan eten: Dal Bhat.
Morgen komt Pascale ook aan in Thamel. We besluiten dat we morgen samen gaan dineren en de dag erna er samen op uit gaan. Pascale en ik willen ook nog graag een kookworkshop volgen. Dit gaan we dus ook uitzoeken... De laatste daagjes...

Tot snel en veel liefs,
Manon