We hebben vannacht goed geslapen. Gelukkig waren we moe genoeg. Gister hebben we na het diner eerst nog even een filmpje gekeken en daarna zijn we onder de lakens gekropen. Toch werden we vannacht weer even wakker van een hond die maar niet stopte met blaffen. Niemand reageert erop. Ik kreeg de neiging om zelf een gil te geven, maar dat heb ik uiteindelijk toch niet gedaan. De dieren hier reageren heel anders dan de brave diertjes thuis. Ze kijken nergens van op (getoeter enzovoort) en steken de staart tussen de benen als je met ze praat. Het zijn hier ook geen huisdieren, dus ze zijn het niet gewend.

We pakken onze tas in en gaan naar hetzelfde zaakje van ons diner gister voor ons ontbijt. We eten iets warms en lopen snel naar de bus. het was namelijk 8.51 uur en om 9 uur vertrekt de bus naar Dumre. Gelukkig kregen bij de 'bus counter' nog een prijsindicatie mee van de bus van Dumre naar Sauraha, namelijk 500 roepies, want anders waren we vandaag flink afgezet door de eigenaar van de bus onder aan de berg. Zodra je hier uit een bus stapt, staan meteen vele mensen om je heen met de vraag of je een taxi of bus nodig hebt. Soms kan dat best vervelend zijn. Zo ook vandaag onder aan de berg in Dumre was het niet anders. Maar we moesten wel op zoek naar een 'bus counter' dus we zijn wel iemand gevolgd. De eigenaar probeerde ons af te zetten voor 900 roepies!! Bijna het dubbele als wat de vrouw boven in Bandipur zei. Geen sprake van! No way dat ik bij zijn counter een ticket koop. Ik loop nog liever (ook al is dit onmogelijk). Maar goed dat ik mijn poot stijf heb gehouden, want hij zakte al snel drastisch met de prijs. Ik begrijp dat wij meer betalen dat de bevolking hier, maar het moet wel leuk blijven. Hij deed al snel een bod voor 1500 roepies voor ons samen. Ik was het er nog steeds niet meer eens. Ik begrijp dat het ons niet gaan lukken voor 500, maar 600 vind ik echt de max. Ik maak een praatje met wat andere mensen om te kijken wat een redelijke prijs is en ik merk heel snel dat ik echt afgezet word. Ondertussen loopt de eigenaar ons overal achterna, blijkbaar moet hij toch iets verkopen. Hij zakt nogmaals met de prijs, maar ik geef aan dat we maximaal 1200 roepies voor ons twee willen betalen. Waarop hij reageert dat we dan de local bus maar moeten nemen. Prima plan voor Floor en mij en we lopen weg. Wederom komt hij achter ons aan. Een beetje teleurgesteld stemt hij er mee in... We lopen mee en kopen ons ticket. Ik ben blij dat ik hard onderhandeld heb deze keer, want hij probeerde ons echt uit. Er zullen toch wel mensen zijn die daar in trappen... Hij gaaf aan dat hij enkel akkoord ging met ons bod omdat de bus leeg was en dat hij dat niet wilde. Floor en ik keken elkaar verbaasd aan? De bus leeg? Moeten wij daarom het dubbele betalen? Nouja, dat is in ieder geval een relaxte busreis in een bus die een keer niet vol is. De bus komt aan en de backpacks gaan in de kofferbak. Floor en ik stappen de bus in en ja hoor... de bus leeg? Oke... ik geef toe... er waren inderdaad 3 plekken niet bezet, maar geloof me, gedurende de reis naar Sauraha raken die echt wel bezet. Nu ben ik nog blijer dat ik hard onderhandeld heb... Dit overkomt ons gelukkig niet meer. We zijn ondertussen lang genoeg in Nepal om een beetje besef te hebben van de prijzen. Toch moet ik toegeven dat deze busreis wel heel comfortabel was. De bus reed goed door en er waren geen 100 gaten waar we door heen moesten rijden. Na een paar stops, komen we uiteindelijk aan in een stadje, we dachten Sauraha, waar we moesten uitstappen. We stappen uit, pakken onze backpack, en gaan op zoek naar een goedkope bus om ons naar het hostel/slaapplek te brengen. Dit was namelijk nog 2 uur lopen. No way in deze hitte. Voor 25 roepies worden we gebracht. Het busje is oorspronkelijk geschikt voor 9 personen, maar uitgerekend dit busje niet, in deze paste ook echt wel 15!!! ONGELOFELIJK. Het moet niet gekker worden. Nouja, Eenmaal aangekomen, zoeken we een geschikte slaapplek. Na ongeveer 20 minuten lopen vinden we er één. We laten ons informeren over de dagtochten door Chitwan en maken een besluit. Morgen gaan Floor en ik met 2 gidsen een privétocht maken door het Chitwan National Park. We ontbijten om 6 uur en om half 7 vertrekken we naar het beginpunt. We starten met 2 uur kanoën en gaan aansluitend ongeveer 5-6 uur wandelen door het park. Grote kans dat we neushoorns, tijgers, wilde buffels, vogels en ander wildlife gaan spotten. Verder krijgen we een aantal dingen op papier mee die we morgen zeker mee moeten nemen (zoals Deet, water, regenjas, etc.) en hun zorgen voor een lunch. Floor en ik gaan naar de kamer, we douchen ons, eten wat en gaan vervolgens onder naar het stadje. We moeten water gaan inkopen en lopen wat rond.

In de avond zijn we een hapje gaan eten bij Friends Cafe, de nummer 1 van Tripadvisor. En ik moet zeggen... het was heerlijk. We hebben beide een burrito gegeten en een filmpje gekeken! Heerlijk relax avondje en fijne muziek. Nu is het half 9 en tijd om naar huis te gaan. Morgen staat ons ontbijt om 6 uur klaar!

Veel liefs,

Manon