26 juli: Scooterday!

Vandaag huren we een scooter en gaan we er op uit. We vertrekken al vroeg in de ochtend naar een lake net buiten Pokhara. We komen onderweg veel mooie uitzichten tegen, maar ook veel bijna onbegaanbare wegen voor de scooter. Floor en ik kunnen er wel mee lachen. We realiseren ons dat we zuiniger zouden om gaan met de scooter als hij van ons was, maarja.... we zijn nu in Nepal en wij kunnen het ook niet helpen dat de wegen hier te slecht zijn. We tuffen dus lekker door in het verkeer. Het is even wennen, want ze rijden hier aan de linkerkant van de weg, toeteren continue en je moet je aandacht er de hele tijd bij houden. Om je heen kijken is geen optie als je rijdt. We stoppen dus regelmatig voor een uitzicht of fotootje. We kwamen uiteindelijk ergens in de middle of nowhere.... AGAIN. Voor ons waren twee kleine riviertjes die gewoon over de weg gingen. Ik vermoed 30-40 cm diep. Kan een scooter hier doorheen? Volgens de Nepalese bevolking wel. Floor stapt af en ik tuf de scooter door het water heen. Zo snel als ik kon, want ik was bang om hem te verzuipen. Jezus wat is dat spannend, maar hij doet het nog. Nu nog het tweede riviertje, deze was iets dieper. 1, 2, 3 en HUP. Ook daar ben ik door heen. Floor zag de achterlichten even uit en aan gaan. Lijkt mij geen goed teken, maar ik ben er nu al door heen. Haha, fiew! We rijden door. Tot dat na ongeveer 15/20 minuten de scooter uit het niets stil valt.... We reden berg op. Ik vermoedde dus dat hij oververhit was. Gelukkig kwamen de twee meest vriendelijke mannen op een motor aan en boden al snel hun hulp aan. JA GRAAG! Ze vroegen wat we uitgespookt hadden en besloten eerlijk toe te geven dat we door maar liefst 2 riviertjes gereden waren. Ze gaven aan dat dit voor deze scooters geen probleem was, maar dat hij waarschijnlijk toch water in de knalpijp had. Ze hielpen ons de scooter naar beneden te brengen en te starten. Het duurde even, maar ze kregen hem na wat sputteren aan de praat. Floor en ik beloofde ons toen nooit meer zoiets 'ondeugends' uit te spoken. We rijden dus ook niet door omdat de natuur en weg alleen maar heftiger word, maar we draaien om. Dit betekent wel dat we wederom door de riviertjes moeten. De mannen gaven aan dat dat geen probleem zou zijn (geen idee waarom eerst wel en nu niet, maar er zit niets anders op). We rijden wederom door de riviertjes en maken dat we terug komen in Pokhara. De scooter doet het prima. Geen idee wat ze hebben gedaan, maar deze mannen hadden wonderhandjes. Eenmaal terug aangekomen in Pokhara, denken we slim te zijn. Het retreatcentrum waar we ons de komende 2,5 dag gaan begeven ligt weer op een berg en we hebben geen zin om onze backpack helemaal naar boven te dragen. We besluiten op het einde van de dag onze was op te halen (Is dit eigenlijk wel gewassen? Ik ruik namelijk nog steeds trekkingszweet in mijn T-shirts, broeken en sokken?! Ik vertrouw vanaf nu alleen nog maar mijn wasmachine!), onze backpack opnieuw in te pakken en de tassen op de scooter één voor één naar boven te brengen. Natuurlijk begint het weer met stortregenen zodra we de tassen willen gaan brengen. Ik ga dus alleen met mijn backpack op een kleine scooter (die max. 25 km uur gaat) naar boven. Over stenen, zandwegen en veel DREK! Ik haal de finish (zeiknatte poncho) en breng de tas naar binnen. Wat ben ik blij dat ik die backpack niet op mijn rug heb als ik naar beneden ga... Ik moest goed opletten met naar beneden gaan, want het gaat vrij steil. Uiteindelijk aangekomen bij het Aroma Hostel, loop ik naar Floor en raad ik haar aan om samen een taxi naar boven te nemen, het leek me niet verstandig nog een backpack naar boven te rijden op de scooter en om door de regen minimaal 1 tot 1,5 naar boven te glibberen. Voor 400 roepies regelen we de taxi. Daar kunnen we toch niet over mopperen?!

Eenmaal aangekomen in het retreat, krijgen we een mooie kamer toegewezen. Op het moment dat we aankwamen, was er nog maar één andere vrouw uit Frankrijk aanwezig. Ze had haar laatste dag. Diezelfde dag krijgen we een briefing met een beetje uitleg en een aantal 'regels/afspraken' van het park. Er was gelukkig geen regels of afspraak die onredelijk was en we verheugde ons op het eerste diner en sessie. Het retreat werkt altijd met hele dagen. Voor ons betekent dit dat we in de avond aankomen, vervolgens 2 volle dagen de lessen mogen volgen en op de dag van ons vertrek mogen we tot 11 uur uitchecken (we mogen dus nog 3 sessies meedoen!). Als avondeten krijgen we een heerlijk wortelsoepje met couscous en gegrilde groenten! HEERLIJK! Nu de avondsessie nog: the silent meditation with Buddha. Het was de minst fijne sessie van de hele dag, maar nog steeds een bijzondere ervaring om mee te maken. Het doel was focus en concentratie. Men brandde een kaars en we zaten er in een cirkel om heen. Tijdens een mantra-lied moesten we 15 minuten naar de kaars kijken en proberen niet te knipperen. Het klinkt vreemd, maar het is heel ontspannend en tegelijkertijd intensief. Floor en ik zijn in ieder geval klaar voor bed. Ik hoop dat we morgen wakker worden, want ik hem besloten symbolisch mijn horloge niet te dragen en alle elektrische apparaten uit te laten (soms nam ik de telefoon mee voor een fotootje). We zouden namelijk gewekt worden door de singing bowls.

27 juli: First day in retreat

Daar is het dan. Ik zat rechtop in bed. Bang om me te verslapen! Het geluid van de singing bowls. Jeetje mina, ik slaap zoveel rustiger met mijn horloge om, wetende dat ik de wekker goed heb gezet. Ik heb vreselijk onrustig geslapen (dit geldt trouwens voor alle dagen daar), puur en alleen omdat ik bang was me te verslapen omdat ik zelf geen controle had over de wekker.

Om 6 uur wekken ze ons en om 6.15 uur is de eerste 'gymsessie'. Gelukkig niet heel heftig. Tijdens deze sessie maken ze het lichaam en de spieren wakker, genaamd breath & silent meditation. Gevolgd door een herbal tea session en een nasial cleansing. Ja echt, een neusreiniging, je leest het goed. Het was een beetje onwennig in het begin, maar wat was het een fijn gevoel als je het onder de knie had. Het is met zoutwater op een natuurlijke wijze de neus reinigen. Goed voor mensen die een beginnende verkoudheid hebben of veel last van migraine (foto beschikbaar op aanvraag > let op: schokkende beelden.. HAHA). Meteen hierna kwam de meest heftige sessie van de dag: anderhalf uur morning yoga (lees: anderhalf uur sporten en strechen). Pfoe, ze hadden niet gezegd dat ik moe zou worden. Het zweet breekt me na 45 min al uit. De oefeningen gingen op zich wel goed, ik merk wel dat mijn balansoefeningen wel moeizaam gaan en dat ik een enorm stijve rechterheup en -knie heb. Dan merk je toch dat je fikse blessures hebt gehad. Maar dit wil de pret niet drukken, ik kan prima mee doen. Ik heb daar alleen minder flexibiliteit. Na deze heftige sessie hebben we wel een lekker ontbijt verdient... en wat krijgen we? PORRIDGE! BAH... viezer kon niet. Dit is een soort warme pap met muesli en fruit. Ik eet het met lange tanden op en hoop dat de lunch goed is. Aansluitend aan het ontbijt, mogen we een welness activiteit kiezen. We kiezen voor het stoombad. Dit maakt het ontbijt dubbel en dik goed!

Na een korte pauze en wat ontspanningstijd, start de eerste singing bowl sessie van een half uur! Fijn hoor. Heerlijk relax, ik viel bijna in slaap. Aansluitend was om 13 uur de lunch. Dit is iedere middag het beroemde Nepalese gerecht: Dal Bhat. Het was de eerste keer dat ik dat hier at, ik dacht namelijk dat ik het te pittig zou vinden, maar jeetje wat is dat heerlijk zeg. Ik heb gesmuld. We hebben deze middag nog 1 sessie na de vrije tijd, namelijk: Bhakti Yoga. Dit is een soort dans en zang met Buddha. Ik denk misschien wel de meest vrolijke les van de dag! Je kan lekker jezelf zijn en meezingen en dansen op Nepalese muziek.

In het avondprogramma is nog 1 intensieve les van een uur: Dynamic Evening Yoga me aansluitend een half uur guided meditation (gelukkig een relax einde). Uiteindelijk sloten we de dag af met een heerlijk diner: een tomaten-uiensoepje met tofu en een wrap gevuld met hummus en gegrilde groenten. Tot slot konden we weer deelnemen aan de Silent Meditation with Buddha. Dit was het hele dagprogramma voor twee dagen. Het was een vol programma met veel verschillende sessies, maar wat een unieke ervaring om dit mee te maken met deze leuke instructeurs en andere medewerkers op het retreat.

28 juli: Second day in retreat!

And again, het geluid van de singing bowls. Ik zit wederom meteen rechtop in bed. Ik mis mijn wekker en kan niet wachten tot ik hem weer om kan doen, maar ik hou me sterk, ik wil echt 2,5 dag geen tijd kennen en alles op me af laten komen. Het programma is hetzelfde als gister. Alleen... voel ik dit goed? Spierpijn? Oh nee he! Moet ik echt meedoen aan alle sessies? Ook die heftige? Pffffffffff... Ik word al moe als ik er aan denk. Maar... Het was prijzig, dus ik doe mee. Hopelijk rek en strek ik de pijn er een beetje uit. Het klinkt vreemd, maar het gaat eigenlijk beter dan gister en ik probeer de spierpijn te negeren. Zodra mijn spieren opgewarmd zijn, voel ik het eigenlijk niet eens meer. Ik kan dus moeiteloos alles sessies mee doen. En ja (mam lees dit stuk even): ik was toch wel een van de meest lenige mensen van de klas (als de juf niet meetelt natuurlijk)... Ondertussen mocht de franse vrouw de ochtendsessie nog meedoen en waren 4 Engelse vrouwen gearriveerd. We waren dus met een groep van 7. 3 van de 4 Engelsen namen het totaal niet serieus, dus dan zit je al snel in de top 4! Floor en ik deden het goed. De Franse vrouw ook, maar zij bleek toch iets minder lenig te zijn en de meeste 'serieuze' Engelse vrouw deed ook haar best. Ik ben dus best trots op mezelf. Zelfs de balansoefeningen gaan een stuk beter dan gisteren.

We eten weer heerlijk deze dag. We starten als ontbijt met een bakje (weet niet welk soort) bonen met daar boven op kokos, en een bakje fruit met een eitje. Als lunch hebben we de bekende Dal Bhat en als diner eten we vandaag pomoensoep (jammie!!) met chapati en spinazie met cottagecheese! Het was dus een goede dag qua eten! And again gaan Floor en ik op tijd naar ons nest, morgen is de laatste ochtend en het zijn lange 'sport'dagen van 6 tot 20.30 uur! Weltruste!!

29 juni:

Het hoge geluid van de singing bowls wekt ons weer. Geen probleem, voor de verandering lag ik toch al wakker. Te wachten of ik iets hoorde! Haha, controlfreak wat dat betreft. We doen de laatste ochtendsessies en sluiten ons verblijf in het retreat af met een heerlijk ontbijt: yoghurt met muesli en vers fruit. En natuurlijk een eitje! We nemen afscheid van onze trainers en pakken onze backpacks weer in. We merken dat de backpacks kleiner worden... Hoe kan dat toch? Hij was echt lichter toen we kwamen. Blijkbaar koop ik toch teveel leuke spulletjes voor thuis. Één van de medewerkers brengt ons met de jeep naar beneden en laten ons afzetten bij ons volgende hostel: Little Windows. Men vraagt of we een privékamer willen of op de openbare slaapruimte. Het interesseert ons niet, dus we kiezen voor cheap: de openbare slaapruimte voor 300 roepies per nacht. En wat treffen we aan? Een lege slaapruimte! We krijgen dus voor een klein prijsje, een privéslaapkamer! IDEAAL! We besluiten deze dag een beetje rustig aan te doen. Morgen gaan we met de bus naar Bandipur. Hier schijnen veel mooie uitzichtpunten te zijn en kun je je prima een dag vermaken. De dag daarna vervolgen we onze weg naar Chitwan National Park, maar al snel komen we er achter dat dit peperduur is (en het is niet het ideale seizoen om te gaan). We gaan dus ook twijfelen. Uiteindelijk besluiten we zeker 1 dag te gaan en misschien 2, maar dat zien we wel in de loop van de tijd. Voor nu gaan we lekker slapen. We hebben weer heerlijk gegeten bij OR2K en op de bovenste verdieping van ons hostel is een chillplek waar we gezeten hebben. Nu zijn we lekker moe en willen we vooral weer vooruit kijken naar de komende avonturen.

Hopelijk veel leesplezier!

Veel liefs,

Manon